یادکردی از رفتگان
فردا به روایتی تولد حضرت امام محمد باقر علیه السلام است. بنا به روایتی ایشان به ابان بن تغلب که از شاگردان خود و پدرشان بودند فرموده‌اند که «یا ابان اجلس فی المسجد و أفت للناس فإنی أحب أن یری فی اصحابی مثلک؛ ای ابان در مسجد بنشین و برای مردم فتوا بده که من دوست دارم در میان اصحاب من امثال تو دیده شوند». این جمله از حضرت بیانگر جایگاه فقهاء و علما نزد ایشان است. به همین مناسبت گفتم یاد کردی داشته باشم از بزرگانی که در چند ماه اخیر به جهان باقی رخت بسته‌اند و جای خالی ایشان به خوبی مشهود است.
حضرت آیت الله العظمی حاج شیخ جواد تبریزی، مرجع بزرگ و فقیه برجسته که حوزه درس فقه ایشان جزو دو یا سه درس بزرگ قم بود. بسیاری ازاساتید امروزه حوزه شاگرد ایشان هستند.
حضرت آیت الله محمدهادی معرفت، فقیه و مفسر و قرآن شناس نام آور که بیشتر عمر خود را صرف تحقیقات قرآنی نمود. مجموعه سترگ التمهید فی علوم القرآن یادگار ماندگار ایشان برای قرآن پژوهان است.
حجت الاسلام و المسلمین محمد محمدی اشتهاردی، نویسنده‌ای با بیش از 200 اثر که برای عموم مردم دیندار نوشته شده بود. این کتاب‌ها درعین سادگی استوار و دور از عوامی گری‌اند. سوگنامه آل محمد(ص) توشه‌ای است که در مسیر آخرت بی‌گمان به کارش خواهد آمد.
حجت الاسلام و المسلمین علی دوانی که واقعا شبیه یک دایرة المعارف بود و در بسیاری از علوم اسلامی سر رشته داشت و البته جزو نام‌های ماندگار تاریخ نویسی خواهد ماند. کتاب مهدی موعود و مجموعه 10 جلدی نهضت روحانیون ایران و... و انبوهی مقاله یادگار اوست.
آیت الله حسن تهرانی که عمرش صرف تربیت طلاب شد. بارها و بارها یک درس را تدریس کرد، زوایای کتاب‌ها را می‌شناخت. با صفا بود و رقیق القلب.
از خداوند متعال می‌خواهم که این بزرگان نیز در جایگاهی قرار گیرند که ابان بن تغلب در نزد امام باقر(ع) داشت.